مدتی است که موسیقی و یا محتوای برخی از ترانه ها ذهنم را به خود مشغول کرده است. پخش ترانه هایی درباره قهرمانی تیم ملی یا بازی خوب بازیکنان با موسیقی های مناسب ترانه های مجالس رقص و.... همان که حتی در اشعار مذهبی و مداحی هایمان هم دیده می شود. خوانندگان ما گاهی حتی به نام امام حسین علیه السلام و برای ایشان هم می خوانند با موسیقی های آن چنانی... نمی دانم آیا تا به حال با خود اندیشیده اند که آمیخته شدن این نوع موسیقی ها با ترانه هایی با مضامین کاملاً مذهبی و خداپسندانه و عادی شدن آن هم تهاجمی است توسط دشمن...
دشمن پلیدی که اگر از دستش برآید مسلمانان را به خاک و خون می کشد آن هم با هولناک ترین جنایات و اگر هم نه، مسلمانان را سرگرم می کند؛ سرگرم موسیقی، اعتیاد، خودآرایی و هر چه که او را از خدا دور کرده و به خود حیوانی اش مشغول کند.
گذشته از همه اینها و شاید تاسف برانگیزتر این است که این روزها بیشتر از قبل شاهد پخش اینگونه ترانه ها از سیمای جمهوری اسلامی هستیم. - همان که سال هاست برخی از شبکه های رادیویی صدای جمهوری اسلامی مبتلا به آن است-گاه محتوا، گاه موسیقی و گاه هر دوی آن از لحاظ شرع مشکل دارد و شاید تنها به دلیل خوشایند و جذب مخاطب از رسانه ملی پخش می شود. و البته این خود به نوعی ترویج موسیقی های غیرمجاز هم است. همان ها که صدور مجوزشان از زمان فعالیت وزارت فرهنگ و ارشاد آقای خاتمی باب شده است و هر جا اعتراضی هم می شود صدای عده ای در می آید که "مجاز است؛ مجاز"
آقای من! این روزها دلم بسیار هوای شما را کرده است؛ کاش اجازه ی صدور مجوزهایمان را از شما بگیریم و کاش در این دوران طولانی غیبت با رعایت احکام دین خیلی بیشتر از این مراجع و فقیهان عامل و بصیر را که یاوران دین اسلام و پیروان واقعی شما هستند، یاری کنیم...
