در این روزهای پسا برجام، عده ای غرق در شادی و چه بسا سرمست و مغرور از برجام و روابط بعد از آن هستند و کمتر توجه دارند که اساسا خود برجام حاصل مقاومت، ریختن خون ها و خون دل خوردن هاست; پس گرفتن خانه - آن هم نه همه اش-از چنگال متجاوزانی که آن را به غارت برده اند شاید جای خوشحالی داشته باشد ولیکن بسیار بیشتر از خوشحالی، هوشیاری را می طلبد; هوشیاری در برابر آنان که کارنامه ی عملشان در همه ی سالیان گذشته در رابطه با ایران، نقطه درخشانی ندارد و در موارد بیشماری مواضع علنی مخالف با مواضع کشور جمهوری اسلامی ایران و مبانی دینی و اسلامی داشته و همچنان بر آن پایبندند. سکوت در برابر تجاوز آمریکایی ها و اسرائیلی ها در قتل عام شیعیان و مسلمانان در فلسطین، غزه، لبنان، سوریه، عراق، بحرین، یمن، منا و گاهی نیز حمایت از ایشان، ترویج فمینیسم و احیانا تمسخر و تحقیر مواضع اسلام در مورد مسائل گوناگون از قبیل حجاب، دیه و... ، توجه به اصالت انسان و آزادی های هوسبازانه و هر آنچه هویت و موقعیت آنان را به خطر نیندازد، تحت فشار و محدودیت قرار دادن مسلمانان ساکن در کشورهای مذکور; اینها همه و همه ی آنچه در این نوشتار نیامد -که در حقیقت امر وجود دارد- نشانگر تفاوت های واضح و ضد و نقیض مبانی اسلام و غرب است و افراد را متوجه می سازد که نمی توان و نباید به غربیان امروزی تا این حد اعتماد کرد و از آنان توقع داشت که به نفع کشوری مسلمان عمل کنند، آن هم کشوری که داعیه ی ذلت ناپذیری و پیروی از خط سرخ شهادت و خط سبز انتظار را دارد; کشوری که پشتوانه ی عزت کنونی آن خون هزاران شهید و دعا و تلاش خالصانه ی هزاران سلمان است...

امروز مردم و مسئولین باید حواسشان را بیشتر و بیشتر از قبل جمع کنند تا غرور و غفلت دامنگیرشان نشود. غرور ناشی از تحقق امری که هنوز یک هفته هم از اجرای آن نگذشته و فقط خداوند می داند چه سرنوشتی در انتظارش است و بناست چگونه همگان توسط آن امتحان شوند؛ و خدای نکرده غفلت ناشی از غرور و غرب زدگی. باید دید با اجرای برجام، ما در آینده چه چیزهایی به دست خواهیم آورد و چه چیزهایی از دست خواهیم داد؛ آیا بناست ماحتی سنجاق و دستمال گردن و... را هم از فرانسه و... وارد کنیم و روز به روز بر تعداد کارگرهای بیکار کشور بیفزاییم یا بلأخره فکری هم به حال اشتغال جوانان خودمان خواهد شد و روابطی حساب شده با دیگر کشورها برقرار خواهیم کرد؟! و آیا اینگونه معاملات ما را عزیزتر و شکست ناپذیرتر خواهد کرد یا اینکه بخاطر خوشامدگویی دشمنان و بیگانگان اقتدار و استقلال مان را کم کم خواهیم فروخت؟ آیا تدبیر و امیدی که دولتمردان کنونی از آن دم می زنند تنها در حرف و برای کسب رأی و جزء شعارهای دوران انتخابات است و یانه بلأخره بعد از بیش از 1000 روز،- و نه 100 روز- در واقعیت امر هم خود را نشان خواهد داد؟!   والله اعلم... (...إن الله مع المتقین)