سفارش تبلیغ
صبا ویژن
منتظر المهدی(علیه السلام)
نوشته شده در تاریخ جمعه 93 مرداد 24 توسط منتظر | نظر

پنجشنبه شب گذشته در برنامه دیروز امروز فردا موضوع فرهنگ و مسائل فرهنگی مطرح شد که البته با توجه به اینکه در سال فرهنگ هستیم مسئله ی تازه ای نیست و حتماً باید بیش از این به آن پرداخت. نکته قابل توجه این است کهکارشناسی که در این برنامه تفکر اکثریت دولتمردان کنونی کشور را مطرح نمودند، در سخنان خود همان رویه ی همیشگی ایشان را پیموده و همچنان معتقد بودند که لازم نیست دولت در مسائل فرهنگی ورود پیدا کند و مردم ما خوبند و...

در اینکه ما بهترین مردم را داریم شکی نیست ولیکن سئوال اینجاست که چرا هر جا مبحث دفاع از فرهنگ اسلامی و فرهنگ مطرح می شود ما یادمان می افتد که بهترین مردم را داریم؟ آیا این خود به نوعی فرافکنی محسوب نمی شود؛ چرا با این فرافکنی ها خود را تبرئه کرده و از انجام وظیفه اصلی مان شانه خالی می کنیم؟ چه کسی ضمانت کرده که مردم ما قرار است تا ابد خوب بمانند و مبانی اسلام را قبول داشته باشند؟ همین الان هم تفاوت بین نسل ها را بین عده ای- هرچند محدود- به خوبی مشاهده می کنیم. تفاوت بین پدر و مادری که بسیاری از مبانی و اصول اسلامی را پذیرفته اند و فرزندانی که تحت تأثیر فضای مسموم کنونی بسیاری از اعتقادات اسلامی را قبول نداشته و یا در آن تردید دارند و آن هم در حالی که اصلاً ضرورت اصلاح عقایدشان را درک نکرده اند و چه بسا روز به روز بیشتر دلباخته و مقلد فرهنگ غرب شوند.

به راستی چرا عده ای از مسئولین کنونی ما هنوز باور ندارند که تهاجم فرهنگی خیلی جدی تر از آن است که می اندیشند و باید برای مقابله با آن خیلی بیش تر و بهتر از این وارد عمل شد؟ چطور است که دشمن هر ترفند و هزینه ای را برای ریشه کن کردن فرهنگ اسلام ناب محمدی(صلی الله علیه و آله و سلم) متحمل می شود و ما حاضر نیستیم برای دفاع از آن از مال، اعتبار و موقعیتمان استفاده کنیم؟ چرا وقتی پای دفاع از فرهنگ و یا اجرای یک قانون فرهنگی به میان می آید قانون مداری  یادمان می رود و فرهنگ سازی در این زمینه را به مردم محول می کنیم؟ به عنوان مثال واقعاً اگر ما بعد از تصویب قانون حجاب و عفاف آن را اعمال می کردیم آیا امروز، وضع کنونی حجاب و عفاف در کشور ما همین گونه می بود؟ چرا هنگام اجرای قوانینی همانند قوانین راهنمایی و رانندگی، نمی گوییم مردم ما خوبند پس نیازی به اعمال قانون نیست؟! و در قضایای فرهنگی که آسیب های کم کاری و یا بی مبالاتی در آن به مراتب بیشتر است خودمان را کنار کشیده و با توجیه ها و بهانه های مختلف مسئولیت های مان را نادیده می گیریم؟ جالب تر اینکه بودجه خاصی هم به نهادهای فرهنگی -به ویژه نهادهای فرهنگی غیر دولتی- اختصاص نیافته است که حداقل این باور را در مردم به وجود آورد که آری اگر مسئولین مسئولیت های فرهنگی را به ما محول می کنند زمینه فرهنگ سازی -البته فرهنگ اسلامی- را هم قبل از آن فراهم کرده اند.

و چقدر تأسف و تأمل برانگیز است که نماینده دولت در این برنامه حرف از مردمی کردن فعالیت های فرهنگی زدند و در عین حال بارزترین و مؤثرترین فعالیت مذهبی و خودجوش مردمی یعنی عزاداری در عاشورا و ایام محرم را زیر سئوال برده و به آن هم ایراد  گرفتند. به راستی تا چه اندازه بین دیدگاه ایشان و دیدگاه امام راحل و عظیم الشأن فاصله است آنجا که فرمود: "این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است" 

نهضت سهل انگاری در مسائل فرهنگی از سوی مسئولین همچنان ادامه دارد و ایشان به جای اینکه به فکر مسمومیت زدایی از فضای کنونی باشند، مسمومیت را پذیرفته اند و از مردم انتظار دارند که خودشان خود را در برابر آن واکسینه کنند. متأسفانه استدلالهای بی منطق ایشان هم همچنان مطرح می شود؛ اینکه هر بار به سال های اول انقلاب و عملکرد آن دوران و بعضاً حتی به سال های قبل از آن اشاره می کنند که مردم ما چگونه دین خود را در آن شرایط حفظ کرده اند. اصلاً مشخص نیست که این استدلال های مشابه و بی معنی بر چه اساسی مطرح می شود. یعنی واقعاً ما بعد از سی و پنج سال از انقلابمان، بعد از این همه سختی و مبارزه با دشمنان داخلی و خارجی و مهم تر ار همه ی اینها بعد از نثار خون هزاران شهید حال باید چنین مقایسه و استدلال هایی را به کار بریم؟ اگر این طرز تفکر درست باشد باید پرسید پس اصلاً چرا ما انقلاب کردیم؟ و شاید بهتر این باشد که از آنان که مسائل را اینگونه مطرح می کنند بپرسیم که اگر شما قصد ندارید کاری کنید تا کشور از لحاظ اسلامی پبشرفت کند و فضایی پاک، امن و عاری از گناه بر آن حاکم شود آیا بهتر نیست در این نظام مسئولیت قبول نکنید تا بیش از این مدیون آرای مردم و خون شهدا نشوید؟ 




مرجع دریافت ابزار و قالب وبلاگ
.:
By Ashoora.ir & Blog Skin :.