یلدا؛ بلندترین شب سال...
امسال وقت داریم تا در شام رحلت رحمت العالمین(صلی الله علیه و آله و سلم)، دقیقه ای بیشتر شریک غربت و غم دختر و اهل بیتش شویم و با ایشان عزاداری کنیم. و اگر بتوان با دو سه شب یلدا را عقب انداختن، حرمت آل الله را حفظ کرد، چرا این کار را نکنیم؟! به راستی چه حقی بر گردن ما بالاتر از حق محمد(ص) و آلش وجود دارد!؟ ما که حتی حیاتمان به طفیل قدوم نازنین این عزیزان است!
چه تقارنی بهتر از این که ما با انتخاب خود، شب یلدای مان را دو شب عقب بیندازیم تا مصادف شود با شب اول ربیع الاوّل... ربیعی که پیامبر اکرم(ص) هم منتظر آمدنش است...
اگر خوب فکر کنیم به این نتیجه می رسیم که اکثر اوقات همان دید و بازدیدهای معمولی هم بلأخره با کمی خوشحالی و شادی و خنده همراه است؛ مخصوصاً اگر همراه خوردن تنقلات و میوه های متنوع هم باشد. پس بهتر است فقط بخاطر دو یا سه ثانیه بیشتر یا کمتر، خودمان را درگیر اسم ها و سنت ها نکنیم به ویژه آنجا که قرار است حتی کمی مغایر ارزش ها باشد و یا خدای نکرده بی حرمتی و بی اعتنایی به غم و عزای بهترین انسانهای خلقت شود؛ خودمان را لحظه ای جای صاحبا عزا بگذاریم. آیا ما حاضریم در شب وفات نزدیکان مان و یا شب شام آن به دید و بازدید اقوام و خویشان برویم و یا خود را بی تفاوت نشان دهیم؟!
راستی! یادمان باشد، یلدای بهاری مان وقتی بهاری واقعی خواهد شد و انشاءالله شکوفه و ثمر خواهد داد که گناهی در آن نباشد...
