(ضمن احترام به خادمین پرتلاش و مخلص حرم رضوی و تلاش های بی شماری که تاکنون جهت خدمت رسانی به زائرین صورت گرفته است)
هنوز مشکل پارکینگ های ورودی به حرم امام رئوف حضرت علی بن موسی علیه السلام حل نشده و عده زیادی از مردم و بویژه زائران میهمان با آن کنار نیامده اند که شاهد انتقال و خصوصی سازی بخش امانات حرم مطهر هستیم! البته شاید پارکینگ ها هم خصوصی شده اند که مسافران هنگام رفتن به سمت آنها درهای ورودی شان را با زحمت فراوان و بعد از گذر از هفت خوان های ترافیکی پیدا می کنند. پارکینگ هایی که این روزها اغلب امکان پارک هم برای همگان در آن فراهم نیست. بماند که عده ای بعد از سرگردانی فراوان و برخورد با تابلونوشته های "پارکینگ مخصوص خدام" یا "ظرفیت تکمیل" است و همچنین در اثر نابلدی کوچه پس کوچه های اطراف حرم و تنگی و شلوغی خیابان های منتهی به پارکینگ های خیابان های اطراف، عطای زیارت را به لقایش بخشیده و از همان داخل ماشین سلامی محضر آقا عرض می کنند. بعد هم با کلی گلایه و اعتراض از وضع موجود -که غالبا به گوش مسئولی هم نمی رسد- از کنار حرم رد می شوند.اما این بیشتر شرح حال مسافران و زائران سواره است. همان ها که با هزار امید و آرزو و خوشحالی زایدالوصفی گاها مسیرهای طولانی و چند ساعته را به عشق زیارت طی می کنند و مشتاقند که وقتی به شهر مشهد رسیدند، اولین کارشان زیارت حضرت باشد...
اما زائران مسافری که وسیله شخصی ندارند و یا به هر دلیلی با وسیله نقلیه عمومی سفر می کنند نیز این روزها دل خوشی از اطراف حرم ندارند. مسافرانی که معمولا ساک یا چمدانی همراهشان است و مصمم هستند هر طور شده در اولین لحظات ورودشان به شهر زائر حضرت باشند، با خوشحالی و بعضا خستگی فراوان به سمت امانات حرم رفته و تازه متوجه می شوند که بخش های تحویل گرفتن امانات به چند متر آن طرف تر منتقل شده و بابت نگهداری از وسایل به بهانه خصوصی سازی هزینه هم دریافت می شود.
این روزها هر وقت سخن از خصوصی سازی به میان می آید عده ای وحشت می کنند! وحشت عدم مدیریت صحیح، دریافت هزینه های بیشتر از مردم، عدم تعهد در کار، عدم پاسخگویی مناسب و یا اصولا عدم وجود شخص پاسخگو و... هر چند شاید گفته شود که درباره مسئله فوق دریافت مبلغی ناچیز از زائرین برای خیل عظیم جمعیت چیزی نیست ولیکن باید توجه داشته باشیم که همین مبلغ های اندک برای گروهی از مردم زیاد است بویژه وقتی همین اندک ها به بهانه های مختلف تکرار می شود; بهانه هایی از قبیل دریافت عوارضی- که حتی گاهی در ورودی بعضی از شهرها دوبار گرفته می شود- هزینه پارکینگ، هزینه انبار، افزایش قیمت بلیط هاو... و اینجاست که صدای اعتراض قشر متوسط به بالا هم در می آید چه رسد به صدای اعتراض قشر ضعیف جامعه از لحاظ اقتصادی و معیشتی.
گذشته از همه اینها وقتی صحبت از حرم و صاحب حرم امام مهربانیها می شود، مردم انتظار دارند که روز به روز خدمت رسانی به زائران افزایش یابد آن هم با درایت و مسئولیت تولیت آستان قدس رضوی و نه با دریافت هزینه و تقبل زحمت بیشتر برای زائران و نه حتی خصوصی سازی. چرا که در این بارگاه ملکوتی همه خود را میهمان می دانند و صاحبخانه را میزبان.صاحبخانه ای که عادتش احسان و سجیه اش کرم است. پس چه بهتر و شایسته تر که خادمین و متولیان امر نیز طریقی برگزینند جهت تجلی و ظهور اخلاق های حسنه میزبان اصلی...
