این روزها شاهد پخش سریال کیمیا از شبکه دوی سیما هستیم. سریالی با ژانر اجتماعی و طرفداران و حتی منتقدان فراوان. این سریال تاکنون به خوبی توانسته است سه مقطع قبل از انقلاب، پس از آن و ایام جنگ تحمیلی را نشان دهد. از بین رفتن عزت ایرانیان در دوران رژیم طاغوت، تلاش و ایثار نوجوانان و جوانان دهه 50 برای پیروزی انقلاب، نمایش لحظه های شیرین و ماندگار پیروزی انقلاب، سختی های روزهای اول پیروزی و بعد از آن صحنه های به یادماندنی از روزهای آغازین جنگ تحمیلی و سقوط خرمشهر، تصاویر و نقش های بدیع از شهدای شاخص آن دوران، نمایش مظلومیت و حماسه و ایثار مردم خرمشهر، همه و همه از ویژگیهای بارز این سریال در نشان دادن سیر تاریخ انقلاب و پس از آن است. علاوه بر این روابط عاطفی و صمیمی اعضای خانواده ی کیمیا، مدیریت داخلی مادر و حمایت و پشتیبانی پدر، اشتباهات نقش های مهم سریال و تلاش برای جبران آن، عدم اعتماد به افراد ناباب، ارتقای فکری و معنوی نقش اول در طول پخش فیلم، نشان دادن وقار حاصل از پوشش چادر و حتی وقار و ابهت خود چادر و... از جمله نکات آموزنده ای است که نمی توان نادیده گرفت.
در مقابل همه ی تعریف و تمجیدهایی که از این سریال می شود، عده ای نیز آگاهانه و یا از روی بی خبری بسیاری از نقاط قوت این سریال را نادیده گرفته و تنها نقطه ضعف های آن را بر می شمرند. مثل اینکه در فلان صحنه اشتباهی عکس تبلیغ فلان کالا بوده و یا هر مسئله ی جزئی دیگر; عده ای هم پا را فراتر نهاده و با تمسخر می نویسند که کیمیا انقلاب را به پیروزی رساند، خرمشهر را کیمیا آزاد کرد و...
باید توجه داشته باشیم هر چند نقش شخصیت کیمیا در این سریال پررنگ است اما نقشی دور از واقعیت و یا خارج از ذهن نیست. چه بسیار کیمیاها و حتی بهتر از کیمیاهایی که در روزهای انقلاب و جنگ، شجاع و مقاوم در برابر دشمن ایستادند و از عزت و خاک این سرزمین دفاع کردند... واقعا چرا عده ای نمی خواهند و یا نمی توانند این از خودگذشتگی ها را باور کنند؟ مگر ما کم شهید و جانباز از آن ایام می شناسیم؟ مگر بذل جان که امروز اینچنین به آسانی از آن می گوییم و می نویسیم کمتر از کارهای امثال کیمیاست؟ !
به نظر می رسد این هجمه تخریب علیه سریالی که نقاط قوت آن بر نقاط ضعفش به طور قابل ملاحظه ای غالب است - آن هم بیشتر در قسمتهای مرتبط با انقلاب و جنگ تحمیلی- و اثری ارزشی و ارزنده در سیمای ما در مقایسه با بسیاری از مجموعه های تلویزیونی محسوب می شود، جای تأمل دارد; چه بسا عده ای به عمد بر آن دامن زده اند و بسیاری هم ندانسته سبب نشر اینگونه تخریب ها شده اند.