این روزها نه تنها در یکی دو شبکه صدا یا سیما شاهد پخش ترانه هایی همراه با موسیقی های طرب انگیز و بعضاً مناسب مجالس لهو و لعب هستیم که تقریباً در اکثر شبکه ها این نوع ترانه سرایی رواج یافته است. موسیقی بعضی از ترانه ها همان موسیقی ترانه های مجالس لهو است و تنها مضامین آن تغییر می کند. این ترانه ها گاهی به بهانه پخش برای کودکان و گاهی به بهانه های مختلف اعم از فرارسیدن اعیاد و بعضاً حتی اعیاد مذهبی پخش می شود. در بعضی از برنامه ها همانند خندوانه، وقتشه و ... و اخیراً دورهمی هم روز به روز شاهد حضور خواننده های مختلف با ترانه سرایی های مشکل دار هستیم که ظاهراً محدودیتی هم در پخش اینگونه ترانه ها اعمال نمی شود.
سئوال اینجاست که آیا نباید نظارتی بر متن و موسیقی ترانه هایی که از صدا و سیما پخش می شود صورت گیرد؟! آیا می توان به دلیل جذب بیشتر مخاطب هر نوع ترانه ای را پخش کرد و احکام شرعی مربوط به آن را نادیده گرفت؟!
وقتی صدا و سیما پیشگام در پخش انواع ترانه ها می شود متأسفانه سبب ترویج بعضاً ترانه های غیرمجاز می گردد و عده زیادی از مردم دلیل گوش دادن به ترانه های مسئله دار را پخش آن در صدا و سیما و در نتیجه مجاز بودن آن اعلام می دارند! در حالی که در طرب انگیز بودن این ترانه ها همین بس که اکثر آنها کودکان یکی دو ساله را نیز به طرب وامی دارد و جای بسی تعجب که بزرگترها و ناظرین بر موسیقی این مسئله را متوجه نمی شوند و یا نمی خواهند متوجه شوند.
ظاهرا در سیاستی که در پخش این گونه ترانه ها لحاظ می شود بنا بر این است که جایگزینی برای ترانه های ماهواره ای و... لحاظ شود و یا اینگونه شادی را به جامعه القا کنند در حالی که باید توجه داشت که گناه را نمی توان با گناه ولو با شدت کمتر پاسخ داد و اینکه شادی حقیقی با گوش دادن به انواع ترانه ها به دست نمی آید؛ کما اینکه با وجود اینکه شاهد هستیم که روز به روز تساهل و تسامح بیشتری در پخش آن می شود مخاطبین هم کمتر راضی می شوند.
کاش مسئولین مربوطه به جای ترویج موسیقی و ترانه به فکر پرمحتوا کردن برنامه ها و خلاقیت در آن باشند و از لحاظ معنوی و روحی مردم را رشد دهند نه اینکه تحت تأثیر شبهات شبکه های بیگانه قرار بگیرند و بخواهند به هر قیمت مخاطبین را حفظ کنند. بدون شک عزت و تأثیر بیشتر در طی مسیری است که رضای خدا را همراه خود داشته باشد.
