امروز دولت اعلام کرد که بناست حقوق کارمندان دولت در سال آینده 20 درصد افزایش یابد.

درباره این مسئله:

اول اینکه دولتمردان چرا از الان آن را اعلام می کنند مگر نه اینکه بعد از هر بار اعلام کردن موارد اینچنینی معمولا عده ای به فکر گران کردن اجناس می افتند و مگر نه اینکه هنوز تا موعد وعده داده شده 5 ماه و شاید بیشتر باقی مانده است. (بماند که از قرار معلوم این شیوه تبلیغاتی دولت آقای روحانی است که هر وقت بناست، بسته حمایتی داده شود، پولی واریز شود و... از چند روز یا چند ماه قبل مدام در رسانه ها اعلام می شود و گاهی به عمد جزئیات مسئله ای را هم نمی گویند تا همواره جمعی را منتظر و امیدوار نگه دارند و چه بسا پس از اعلام جزئیات، عده زیادی از افراد متوجه می شوند که در دسته حمایتی مذکور قرار ندارند)

دوم اینکه 20 درصد افزایش حقوق آن هم از سال آینده که اینقدر سر و صدا ندارد وقتی که قیمت اکثر اجناس دو و یا سه برابر شده است. اگر بنا باشد جبران مافات شود، بایستی حقوق کارمندان هم حداقل دو برابر گردد که قطعا با وضعیت فعلی چنین نخواهد شد.

سوم اینکه اگر در جنگ اقتصادی هستیم و مردم و مسئولین باید مقاومت کنند، مردم و از جمله کارمندان حتی با همان افزایش 20 درصدی هم ان شاءالله با صبوری،صرفه جویی و قناعت، مقاومت خواهند کرد، ولیکن دولتمردان چرا برای افزایش سرسام آور و بی حساب و کتاب قیمت ها کاری نمی کنند؟ نهادهای نظارتی از قبیل اماکن و... اگر امروز بر بازار و تنظیم قیمت ها نظارت نکنند و جلوی سودجویی عده ای را نگیرند، پس کی می خواهند برای مردم کاری انجام دهند؟ اینکه هر کس نرخی برای کالایی در نظر بگیرد و هر چند درصدی که مایل باشد، بر قیمت اجناس بیفزاید، تنها بر هرج و مرج بازار می افزاید و قدرت خرید مردم را کم می کند. مسئولین محترم باید بر این بازار آشفته نظارت کنند و تنها به جریمه و بازداشت عده ای از متخلفان دانه درشت اکتفا نکنند. 

و آخر اینکه مردم بیش از گرانی قیمت ها و کمبود حقوق، از بی عدالتی در میزان درآمدها ناراضی هستند. اگر جنگ اقتصادی مطرح است، باید همگان در مبارزه با آن نقش خود را به درستی ایفا کنند. چرا در جامعه ما درآمد قشر پزشکان بویژه بعد از اجرای طرح سلامت، به گونه ای است که حتی تازه کارترین پزشکان ماهیانه حقوقی معادل 10 برابر یک کارگر یا کارمند ساده می گیرند و چرا بودجه کشور ما صرف طرحهایی مانند بیمه سلامت شده که برای مردم عادی نفعی ندارد و به گفته برخی از کارشناسان، حتی در غرب و آمریکا هم یک طرح شکست خورده است. و یا در همین رابطه، مسئولین و رؤسا نیز باید انتظارات خود را کاهش دهند و پاداش ها و ریخت و پاش های اضافی را کم و حتی حذف کنند.

بسم الله الرحمن الرحیم

وَلَنْ تَرْضَى? عَنْکَ الْیَهُودُ وَلَا النَّصَارَى? حَتَّى? تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ? قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَى? ? وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِی جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ? مَا لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلَا نَصِیرٍ 

 هرگز یهود و نصارى از تو راضى نخواهند شد تا (بطور کامل تسلیم خواسته هاى آنها شوىو) از آئین (تحریف یافته) آنان پیروى کنى بگو هدایت تنها هدایت الهى است، و اگر از هوىو هوسهاى آنها پیروى کنى، بعد از آنکه آگاه شدهاى هیچ سرپرست و یاورى از ناحیه خدابراى تو نخواهد بود.

اگر این آیه از قرآن کریم را سرلوحه روابط با اروپاییان و آمریکاییان قرار دهیم و حرف خدا را باور داشته باشیم، نه به برجام و نه fatf و نه وعده ها و معاهدات بین المللی دیگر، به هیچکدام دل نمی بندیم.

خوب است مردم و بویژه مسئولین بدانند که از دل بستن به بیگانگان -چه اروپا و چه آمریکا- و دل خوش کردن به وعده ها و قراردادهای آنان چیزی عایدمان نخواهد شد جز اتلاف وقت و تضییع حقوق ملت و بعضا تضعیف موقعیتها و تحریف در دین و مسائل دینی.

آیا وقت آن نرسیده است که مسئولین بیانات رهبر فرزانه و عاقبت اندیشمان را سرلوحه امور قرار دهند و به آن اعتماد کنند؟ اصلا آیا با خود اندیشیده اند که چرا چند سال است مقام معظم رهبری مدظله العالی شعار سال را مکرر مرتبط با اقتصاد و در راستای تقویت اقتصاد ملی معرفی می کنند؟  آیا اگر در این مدت به جای دلخوش کردن به وعده های تو خالی و اتلاف وقت در مذاکرات پی در پی، به اقتصاد ملی به طور جدی و بنیادی توجه می کردند، باز هم وضعیت معیشت و اشتغال در جامعه ما اینگونه می بود؟!

کاش مسئولین مربوطه بیش از این عقل خود را به کار گیرند و برای رفع مشکلات کنونی با تکیه بر توان داخلی وارد عمل شوند و حداقل از این پس و پس از برجام و شاید چندین برجام دیگر، به مردم و خودشان امید واهی ندهند.

ظاهرا خود دولت نیز امیدی به بهبود وضعیت معیشت فعلی و کاهش گرانی ها ندارد که به جای اینکه به اصلاح وضع کنونی بازار بپردازد، جلساتش را معطوف به بعد از تحریم ها کرده است. اینکه برای هنگامه تحریم ها بیندیشند و برنامه ریزی کنند خوب است، اما اینکه وضعیت کنونی را رها کرده و تلاشی برای بهبودش نمی کنند واقعا جای نگرانی دارد و ناشی از بی تدبیری و بی برنامه گی آن است. 

چرا با گران فروشان و کم فروشان برخورد نمی شود؟؟؟ تا کی باید شاهد گرانیهای روزافزون باشیم؟ مگر جوانان ما نباید ازدواج کنند و یا با این وضعیت خانه بخرند و ...؟ آیا مسئولان ثروتمند کنونی اصلا قادر به درک فشارهای وارده بر مر دم هستند؟ چرا قوه قضائیه و اداره اطلاعات مجرمین را شناسایی نمی کنند و با آنان برخورد نمی کنند؟ براستی چه کسی مانع اقدامات مؤثر در این زمینه است؟ 

چرا آقای روحانی به جای چاره اندیشی و عمل برای شناسایی و مجازات متخلفان به سوئیس و کشورهای خارجی کی رود و باز دلش را به ادامه برجام با آنان خوش کرده است؟ تا کی نگاه ایشان و عواملشان به بیگانگان است؟ آیا 4 سال برای امید بستن بیهوده به آنان کافی نبود؟ الان که 4 ساله قبل ایشان متعلق به احمدی نژاد نیست که همه اشتباهات و خرابی ها را به گردنش بیندازند، پس چرا اشتباهات خود را به گردن نمی گیرند و متنبه نمی شوند؟ چرا در سال حمایت از کالای ایرانی تولید بعضی کالاهای داخلی متوقف شده است؟ چه کسی باید پاسخگوی همه چراهای امروز باشد؟

چند سالی است در یکایک شهرهای کشور شاهد برگزاری راهپیمایی، تجمع یا همایش در روز حجاب و عفاف در کشور هستیم و این حاکی از اهمیت مسئله حجاب و عفاف برای مردم جامعه ماست  و همچنین نشان دهنده دغدغه ای است که در پی تهاجمات فرهنگی دشمن و در جهت سلامت اخلاقی و معنوی جامعه و خانواده ها ایجاد شده است- کما اینکه معمولا برای دیگر ارزشهای دینی کمتر شاهد اجرای اینگونه برنامه ها با این وسعت در سطح کشور هستیم-

مسئولین مربوطه نیز هر سال این تجمعات را می بینند و تا سال بعد اقدام قابل ملاحظه ای برای جلوگیری از افزایش رو به رویه بدحجابی ها انجام نمی دهند; که این کم کاری و بی توجهی به نوبه خود قابل تأمل و تأسف بار است و می تواند ناشی از دلایلی همچون گرایش به سبک زندگی غربی، کمرنگ شدن اعتقادات دینی و تهاجمات گسترده دشمن علیه حجاب باشد.به نظر می رسد در شرایط فعلی باید بیش از مسئولین - که البته مسئولیت آنها هم در برابر خدا و مردم ساقط نخواهد شد- عموم مردم برای دفاع از این ارزش الهی دست به کار شوند.

در این رابطه راهکارهای متعددی وجود دارد. برای مثال  در آموزه های دینی دستورات خاصی برای تنبیه گنهکار داریم که یکی از آنها بی اعتنایی به اوست; اگر مردم هنگام خرید وارد مغازه هایی که فروشندگان آن بدحجاب هستند، نشوند یا از آنها خرید نکنند، ان شاءالله سبب خواهد شد که آنها در وضعیت پوششان تجدید نظر نمایند و صاحب کاران نیز کارفرمایان خود را مجبور به آرایش و خودنمایی نکنند. در این صورت توجه مشتری به کالایی که می خواهد بخرد جلب می شود نه اینکه به فروشنده زن به چشم کالا بنگرد و به واسطه جلوه گرب او راغب به خرید شود. این شیوه را می توان هنگام برخورد با کارمندان ادارات و سازمان ها نیز به کار گرفت و متقابلا مغازه داران و یا صاحب کاران دیگر نیز می توانند با بی توجهی به مشتریان و مخاطبان بدحجاب سبب شوند که به لطف خدا آنان هم خطای خود را اصلاح نمایند.

باید توجه داشت که حجاب برای مصون ماندن زن از نگاههای حرام و دل های بیمار و همچنین حضور مؤثر، مفید و سالم او در بیرون از محیط خانه طراحی شده است و دستور آن در قرآن کریم نیز آمده است و "حجاب و عفاف" یکی از مهمترین عوامل سلامت اخلاقی و معنوی جوامع است که رعایت آن استحکام بیشتر روابط خانوادگی را به دنبال دارد. از بدحجابی زنان نیز بیش از همه مردان هوس باز و بی غیرت و دشمنان دین و کشور سود می برند.

در همین راستا کاش زنان جامعه ما با خود مهربان تر باشند و راضی نشوند که با پوشش نامناسب، چشم و دل مردان نامحرم را بربایند و با این کار خدای نکرده باعث سست شدن یا از هم پاشیدن روابط در دیگر خانواده ها شوند.

بازی ایران پرتغال هم تمام شد; با وجود نتیجه مساوی و راه نیافتن به مرحله بعد، قدردان زحمات فوتبالیست ها هستیم. تلاششان برای سربلندی میهن واقعا ستودنی بود، خدا خیرشان دهد...

اگر مسئولین ما هم مثل فوتبالیست ها برای رفع مشکلات اقتصادی تلاش کنند، به تولید داخل اهمیت دهند و  به جای فرافکنی با متخلفان و گرانفروشان برخورد قاطع نمایند ; اگر بی عدالتی ها کاهش یابد و باز عده ای از همین مسئولین به اختلاس گران باج ندهند و به جای اینکه حامی سرمایه داران طماع باشند  به داد مردم برسند;  و مردم این مسئله را ببینند و از نزدیک لمس کنند،

نه تنها اعتراضی ندارند که قطعا قدردان آنها نیز خواهند بود و همه باهم با صبر و حوصله ان شاءالله مشکلات فعلی را حل خواهیم کرد. 

چند هفته ای است که در خانواده مان میزبان یک نوزاد عزیز هستیم. اوایل یعنی تقریبا تا کمتر از یک ماهگی،رنگ بسته بندی  بسته های پوشکی که برایش خریده می شد، پررنگ بود و قسمت چسبنده آن هم چسبندگی خوبی داشت، اما الان که عمر این کودک 50 روز است، هرجا برای تهیه پوشک مراجعه می کنند- پوشکی که به قول بعضی از فروشندگان بهترین مارک ساخت ایران است- علاوه بر اینکه رنگ بسته آن کمرنگ شده، چسب آن هم دیگر چسبندگی قبلی را ندارد و در نتیجه کاربرد خوبی ندارد. فقط خدا کند کیفیت مواد سازنده داخل آن کاهش نیافته باشد.

در همین رابطه، تقریبا یک هفته قبل از خانه بهداشت محل مان قطره های ویتامین a+d برای این کودک عزیز به مادرش دادند که با قطره های قبلی، متفاوت است هر چند ساخت یک شرکت است. رنگ و طعم قطره کاملا تغییر کرده به نحوی که دیگر طفل شیرخوار هم میلی به خوردن آن ندارد و بعد از خوردن آن را بر می گرداند. اینجا هم خدا کند فقط طعم دهنده قطره کم شده باشد و تغییر دیگری در آن اعمال نشده باشد. هر چند کم کردن همین طعم دهنده هم اگر سبب بد خوردن آن توسط نوزادان شود، در سلامت آنان در آینده مشکل ایجاد خواهد کرد.

این مطلب را نوشتم که بگویم در این آشفته بازار گرانی، احتکار و کم فروشی اگر عده ای خدا را فراموش کرده اند و فقط به فکر منافع خود هستند; و اگر مسئولین اجرایی نمی توانند و یا نمی خواهند جلوی آن را بگیرند، حداقل به کودکان مان رحم کنیم و با سلامتی آنان بازی نکنیم.

یادمان باشد کالای ایرانی تا وقتی مورد حمایت مصرف کننده خواهد بود که کیفیت داشته باشد وگرنه تولید کنندگان داخلی با کم فروشی نباید و نمی توانند انتظار داشته باشند که مردم به خرید آن ادامه دهند.و مسئولین هم باید حمایت خود را از تولیدکننده داخل بویژه درباره کالاهای اساسی در عمل نشان دهند و خاطر آنان را از لحاظ حمایت بعد و قبل از تحریم ها آسوده کنند تا روز به روز شاهد کم کاری و کم فروشی بیشتر نباشیم.

و خدا را خدا را خدا را فراموش نکنیم...

این شبها شاهد پخش سریال کوبار از شبکه 2 سیما هستیم. سریالی که در فضای سرسبز شمال فیلم برداری شده و تا اینجا ساختاری صمیمی، بدون سرو صدا و زد و خوردهای معمول در سریال های امروزی دارد.

ظاهرا در پشت پرده این سریال به ظاهر آرام که بازیگران سرشناس، خوش قیافه و در عین حال دانش آموزان مودبی دارد، اهدافی گنجانده شده است. چرا که از همین قسمت های ابتدایی، دغدغه آقا معلم تازه وارد این شده که پسران و دختران مقطع دبیرستان با هم نمایشنامه اجرا کنند و تلاش های خود را هم برای عادی سازی روابط دختر و پسر در این مقطع انجام می دهد و دیگران هم با او در این زمینه همکاری می کنند به گونه ای که حتی مخالفین این طرح نیز به راحتی و بدون بیان دلیل منطقی، تسلیم خواسته او و دانش آموزان شده و مجوز حضور پسران در مدرسه دخترانه صادر می شود.

سئوال اینجاست که الان که روابط و دوستی های دختر و پسر در جامعه ما به معضل تبدیل شده و حتی در مدارس ابتدایی و راهنمایی نیز مسئولین مربوطه قادر به مدیریت و کنترل آن نیستند،چه لزومی دارد و با چه اهدافی روابط دختر و پسر کاملا عادی سازی شده و در عین حال حق دانش آموزان شمرده می شود؟ چرا عده ای اصرار دارند از سریال های غربی و فرهنگ غرب کپی برداری و الگو برداری کنند و چالش هایی که در پس روابط دختر و پسر آن هم در اوج نوجوانی و جوانی وجود دارد را نادیده بگیرند؟ چرا صدا وسیمای ما در بسیاری از موارد پیشگام در هنجارشکنی ها می شود و نظارتی بر عملکرد آن مشاهده نمی شود؟ تا کی بناست ارزش های دینی و عرفی ما در جامعه توسط عده ای کم رنگ شده و حتی بی اساس و بی مورد نمایش داده شود؟ 

بهتر است بانیان فرهنگی به جای ساخت برنامه هایی با رویکرد غربی، اطلاعات دینی خود را افزایش دهند و در مسیری گام بردارند که روز به روز به سمت محکم کردن پایه های دینی و اخلاقی مردم پیش بروند نه اینکه با شیوه های مختلف دچار خودباختگی فرهنگی شوند.

یادمان باشد که نظام کشور ما اسلامی است و بناست ان شاءالله اسلام و قوانین اسلامی بر آن حاکم شود نه اینکه بنا بر نظر و مصلحت های شخصی تنها بخشی از دین و احکام آن را بگیریم مثل آنچه که متأسفانه در اکثر برنامه ها شاهدش هستیم.

به شکرانه باران جلوه رحمت الهی که این روزها کشور و حال مان را باطراوت و شاداب کرده، اگر گذرمان به کوه و دشت افتاد یا هوای گردش در آنجا به سرمان زد، با زباله، دودهای فراوان و ترانه های غیرمجاز زمین و هوای سرشار از پاکی را آلوده نکنیم و طبیعت بکر را بر هم نزنیم.

به شکرانه باران، که روزها انتظارش را کشیده ایم و برای آمدنش دعا کرده ایم، وقتی برای دیدن زیبایی های طبیعت بیرون می رویم، حجب و حیای فطری خود را حفظ کنیم و به فکر خودنمایی، جلوه گری و فخرفروشی نزد دیگران نباشیم.

به شکرانه باران، آیه زندگی بخش خدادادی، یادمان باشد که اگر مال مان زیاد شد، خمس و زکاتش را بپردازیم، سال بعد شاهد برکت و فزونی اموال و نزول بیشتر باران باشیم.

به شکرانه باران، نعمت زیبای الهی، دو رکعت نماز شکر بخوانیم و سجده شکر به جا آوریم; شاید این کمترین کاری باشد که از دستمان برآید.

و به شکرانه باران، رحمت سبز و یگانه پروردگار رحمن و رحیم، ما نیز ابر رحمت خود را بر دیگران بگسترانیم، به هم رحم کنیم، با هم مهربان باشیم و گناه نکنیم...

این روزها نه تنها در یکی دو شبکه صدا یا سیما شاهد پخش ترانه هایی همراه با  موسیقی های طرب انگیز و بعضاً مناسب مجالس لهو و لعب هستیم که تقریباً در اکثر شبکه ها این نوع ترانه سرایی رواج یافته است. موسیقی بعضی از ترانه ها همان موسیقی ترانه های مجالس لهو  است و تنها مضامین آن تغییر می کند. این ترانه ها گاهی به بهانه پخش برای کودکان و گاهی به بهانه های مختلف اعم از فرارسیدن اعیاد و بعضاً حتی اعیاد مذهبی پخش می شود. در بعضی از برنامه ها همانند خندوانه، وقتشه و ... و اخیراً دورهمی هم روز به روز شاهد حضور خواننده های مختلف با ترانه سرایی های مشکل دار هستیم که ظاهراً محدودیتی هم در پخش اینگونه ترانه ها اعمال نمی شود.

سئوال اینجاست که آیا نباید نظارتی بر متن و موسیقی ترانه هایی که از صدا و سیما پخش می شود صورت گیرد؟! آیا می توان به دلیل جذب بیشتر مخاطب هر نوع ترانه ای را پخش کرد و احکام شرعی مربوط به آن را نادیده گرفت؟!

وقتی صدا و سیما پیشگام در پخش انواع ترانه ها می شود متأسفانه سبب ترویج بعضاً ترانه های غیرمجاز می گردد و عده زیادی از مردم دلیل گوش دادن به ترانه های مسئله دار را پخش آن در صدا و سیما و در نتیجه مجاز بودن آن اعلام می دارند! در حالی که در طرب انگیز بودن این ترانه ها همین بس که اکثر آنها کودکان یکی دو ساله را نیز به طرب وامی دارد و جای بسی تعجب که بزرگترها و ناظرین بر موسیقی این مسئله را متوجه نمی شوند و یا نمی خواهند متوجه شوند. 

ظاهرا در سیاستی که در پخش این گونه ترانه ها لحاظ می شود بنا بر این است که جایگزینی برای ترانه های ماهواره ای و... لحاظ شود و یا اینگونه شادی را به جامعه القا کنند در حالی که باید توجه داشت که گناه را نمی توان با گناه ولو با شدت کمتر پاسخ داد و اینکه شادی حقیقی با گوش دادن به انواع ترانه ها به دست نمی آید؛ کما اینکه با وجود اینکه شاهد هستیم که روز به روز تساهل و تسامح بیشتری در پخش آن می شود مخاطبین هم کمتر راضی می شوند.

کاش مسئولین مربوطه به جای ترویج موسیقی و ترانه به فکر پرمحتوا کردن برنامه ها و خلاقیت در آن باشند و از لحاظ معنوی و روحی مردم را رشد دهند نه اینکه تحت تأثیر شبهات شبکه های بیگانه قرار بگیرند و بخواهند به هر قیمت مخاطبین را حفظ کنند. بدون شک عزت و تأثیر بیشتر در طی مسیری است که رضای خدا را همراه خود داشته باشد.